سفرنامه 1

باور کنید که خیلی دوست دارم براتون حرف بزنم اما هم سرم خیلی شلوغه و هم سرعت اینترنت خیلی بالاست !!!!! راستش حرف زدن از رفتنم به دیار غربت شاید برای خیلی ها جالب نباشه اما من دوست دارم چیزایی رو که دیدم و تجربه کردم بگم و عکساشو نشون بدم ... میتونم در یک کلام بگم اونجا همه چیز منظم هست و همه به هم احترام میذارند . جالب اینجاست تو جایی مثل دبی بین مسافران تفاوت میذارن مثلاْ ایرانی ها باید عکسبرداری از قرنیه چشم بشن اما آمریکایی ها و انگلیسی ها میتونن حتی بدون داشتن ویزا برن تو و کلی هم بهشن احترام میذارن ... هنگام ورود به ژاپن دیدم که هیچ تفاوتی بین افراد نیست و همه باید عکسبرداری رو انجام بدن (که البته در مورد من این کار هم انجام نشد!!) و تفاوتی بین کشورها نیست و در این حالت حس میکنی اگر ظلمی هم بهت میشه برای همه هست و بقول معروف ظلم بالسویه عدل هست.
با اینکه کشورشون ۱۲۷ میلیون جمعیت داره خیابانها خلوت هستند ولی ساختار مترو بسیار مدرنی دارن که در اکثر شهرهاشون وجود داره مثلاْ توی شهر توکیو ۱۴ خط مترو وجود داره که هرجای این شهر بخوای میتونی بری و البته قیمتش هم مناسب هست.
رعایت مقررات توسط همه به چشم میخورد و آنقدر منظم بودند که دلت میخواست یه جورایی ازشون مچ گیری کنی ولی نمیشد !!!
هر کاری میکنم نمیتونم عکس ضمیمه کنم ... امیدوارم در پست های بعدی بتونم.